VALENTINE vs CINTA
Ayey…sakeudeung deui valentine!
Saperti taun-taun sasarina, dimana-mana pasti pulas kayas. Di unggal mal dipamérkeun nu sarwa kayas, baju kayas, aksésoris kayas, coklat anu wangunna jiga écéng anu dipapaés ku pita kayas, rupa-rupa bungkus kado anu ogé pulas kayas. Ah pokona mah kabéh kararayas, ngan bujur katél meureun nu teu miluan kayas téh, anger hideung hehehe.
Valentine téh hari kasih sayang cenah, poé anu ninggang dina tanggal 14 Februari téh ilahar dijadikeun momen ngébréhkeun kanyaah jeung cinta, boh ka kulawarga boh ka kabogoh. Ilaharna disimbolkeun ku pulas kayas, cenah mah kayas téh warna kasih sayang. Sakapeung mah sok mikir, naha kudu kayas nya? henteu pulas bungur atawa kulawu, atawa beureum wé atuh! Eh pan beureum mah partey PDI nya hihihi, ah jadi kamana-meni atuh ieu téh.
Ngawangkong ngeunaan kanyaah jeung cinta, mémang resep. sok jadi topik favorit, geuning loba film atawa sinetron nu konflikna masalah cinta, lagu-lagu pop kabéh ngaromongkeun cinta, asa teu bosen jalema téh ngagugulung cinta. Éta téh cingcirining yén cinta téh mémang dibutuhkeun pisan ku manusa. Boga rasa cinta mémang wajar justru nu teu boga rasa cinta nu teu normal mah. Ngan sakapeung urang sok salah nyikepan rasa kieu téh, dina hiji hadist, Rosululoh SAW kantos ngadawuh “ Cinta anjeun kana hiji perkara ngajadikeun anjeun lolong jeung torék” (HR Abu Dawud jeung Ahmad). Tuh kadé ah bisi tibatan jadi anugrah cinta téh kalah jadi musibah. Duh…amit-amit atuh nya!
Cinta anu bener nu pasti cinta nu halal, cinta nu mémang dipikarido ku Allah SWT. Tapi kadé kudu sawajarna. Biasana lamun manusa geus mikacinta hiji perkara sok kaleuleuwihi, sok ngarasa ngabogaan kalawan mutlak. Antukna hirupna jadi teu normal. Endah tapi loba galau, loba kasieun jeung kasusah. Susah lamun nu dipikacinta kumaha onam. Cinta nu kieu yeuh nu ngajadikeun peurih nalika hiji mangsa kudu leungit, dipundut ku Nu mutlak miboga sagala rupa nu aya di dunya ieu, kaasup perkara nu ku urang dipikacinta. Imam Syafii dina syairna nétélakeun “ Lamun anjeun pernah ngarasakeun amisna cinta mangka anjeun bakal ngarasakeun paitna pipisahan”
Balik deui ka valentine nu sabenerna éta téh hajatanana kaum kafir, anu miboga prinsip cinta nu béda jeung islam, agama nu sampurna, miboga aturan nu éndah kaasup aturan dina cinta. Islam mangrupa agama cinta, islam maréntah ka umatna pikeun silih asih, unggal poé, lain ngan saukur sapoé. Lain ukur tanggal 14 Februari wungkul. Jadi kumaha atuh lamun urang tuturuti riweuh ngarayakeun valentine, Dina hiji hadist Rosul ngadawuh “ Sing saha jalma anu nurutan hiji kaum éta kaasup kaumna”() Hmmm jadi kumaha? rék jadi méré coklat tanggal 14 Februari?
Tidak ada komentar:
Posting Komentar